Ensemble Leporello VZW

Sint-Mariastraat 4/2
B-1080 Brussel
Mobile +32 (0)477/3456.22
e-mail: dirk.opstaele@icloud.com

  

MET DE STEUN VAN
INNOVIRIS BRUSSEL, VLAAMSE GEMEENSCHAP, GC DE KROON, CIE DES MUTANTS, TAXSHELTER, BREDE SCHOOL MOLENBEEK, FEDERATION WALLONIE BRUXELLES
 

Het laatste feest (2013)

Het oeuvre van Tsjekov in gechoreografeerde koorzangen

Ensemble Leporello gaat voor “Het laatste feest” aan de slag met het oeuvre van Anton Tsjekov. Op a capella muziek voor koor van Kurt Bikkembergs, en met een keure van Leporello’s oudgedienden, wordt het publiek meegenomen op een muzikaal-beeldende reis door het universum van de grote Russische toneelauteur. In de loop van meanderende stroom ‘tableaux chantants’ zien we de sleutelscènes van “Ivanov”, “De meeuw”, “Oom Wanja”, “Drie zusters” en “De kersentuin” als in een droom passeren. De meerstemmige gezangen van Bikkembergs vormen een ritmische leidraad voor een vijftigtal tableau’s die soms langzaam, soms met grote snelheid in elkaar overvloeien. Inhoudelijk wordt de nadruk gelegd op het melancholische, op de Sehnsucht van Tsjekovs universum, de ‘Tsjekov blues’. Dankzij de participatie van lokale koorverenigingen wordt dit evenement met een grote cast uitgevoerd: een twintigtal figuren bevolken de scène en zingen zich een weg door de tijd. Groots en meeslepend muziektheater, choreografisch en theatraal georkestreerd op de unieke manier die we van Dirk Opstaele en zijn maten gewend zijn.

Met
Machteld Timmermans, Mieke Laureys, Dieter Verhaegen, Wim Danckaert, Andrea Bardos, Charlotte Deschamps, Vital Schraenen, Koen Onghena, Elise Steenackers, Gilles Leroy, André Van Leuven en koorleden.

 

  • Project Details

    “Het laatste feest” is een muziektheatraal experiment waarin gepoogd wordt het oeuvre van Anton Tsjekov vocaal en a capella te verklanken. De tijdsopdeling die door de partituren wordt bepaald is de eigenlijke ‘tekst’: een draaiboek van taferelen zonder woorden. De gesproken teksten van de oorspronkelijke toneelstukken worden geabstraheerd, gecondenseerd, gedestilleerd tot zanglijnen en lichamelijke attitudes. Wat uiteindelijk te zien en te horen valt is een puur visueel-muzikaal fresco, een spel met elkaar overlappende gevoelslijnen en uitbeeldingen. Polyfonie maakt dat tegengestelde gevoelens synchroon  de ruimte vullen. Zo staan ook in de tableaux vivants verschillende gemoedsgesteldheden - geïncarneerd door de protagonisten van elk stuk - naast en met elkaar. De emotionele kant van Tsjekovs personages wordt hierdoor op een niet-psychologiserende, preverbale manier gesublimeerd. Het ‘chorale’, het visuele en het choreografische zijn de belangrijke uitdrukkingsvormen van dit project dat, voor zover wij weten, met geen ander te vergelijken valt.